Cultuurhistorische wandelroute bij park Nieuw Manresa
In en om het vroegere Park Manresa zijn nog veel cultuurhistorische waarden bewaard gebleven. Daar waar vroeger het Manresaklooster stond is nu Park Nieuw Manresa verrezen.
De steilrand ter hoogte van Park Nieuw Manresa herbergt een aantal cultuurhistorische objecten die dankbaar gebruik gemaakt hebben van het hoogteverschil tussen het lager gelegen middenterras van de Maas en het hoogterras.
Er is een wandeling uitgezet van 3 kilometer, waarin je via de IZI Travel app tijdens de wandeling informatie krijgt over het verleden van diverse interessante punten in het gebied. De wandeling heet Van Manresa tot Zevensprung. Daaronder zitten ook onderstaande bezienswaardigheden.
De Galgenberg moet vroeger van heinde en ver zichtbaar zijn geweest door de ligging op de rand van het hoogterras.
Aan de voet van de steilrand ontspringt kwelwater. Aan het eind van de negentiende eeuw was dat reden om aan de Zwarteweg een waterleidingpompstation op te richten dat in 1889 in bedrijf werd genomen. Links ernaast verrezen later twee dienstwoningen. Na de ingebruikname van het nieuwe waterleidingstation op de Grote Heide in 1955 raakte het complex in onbruik. Vanaf 1962 wordt het pompstation verhuurd ten behoeve van een verenigingsfunctie. Het gebouwensemble is aangewezen als rijksmonument.
In 1908 verrees iets oostelijk van de galgenberg een klooster van de Jezuïeten met de naam Manresa. Die naam verwijst naar de stad waar de stichter van de orde, Ignatius van Loyola, is geboren. In de jaren na 1950 deed Huize Manresa dienst als retraitehuis. Aan het begin van de 21e eeuw werd het complex gesloopt. Wat bleef is een grote Lourdesgrot in de flank van de steilrand. Het bouwwerk is opgetrokken uit ovenstenen die ruw zijn afgewerkt met cementpleister. De grot wordt/is ingericht als vleermuisverblijfplaats.
In het droogdal dat vanaf de Leutherweg naar Nieuw Manresa voert ligt verborgen onder een laag aarde één van vier schuilkelders die kort voor de Tweede Wereldoorlog door de gemeente Venlo werden gebouwd. Deze schuilkelders waren bedoeld voor de plaatselijke bevolking. De schuilkelder, waarvan alleen de zware ijzeren toegangsdeur thans zichtbaar is, bestaat uit een lange gang. Tegen de zijwanden waren banken geplaatst waar burgers tijdens gevaar konden plaatsnemen. Onder andere tijdens bombardementen op Fliegerhorst Venlo in de oorlogsjaren is deze bunker benut. De schuilkelder staat op de nominatie om aangewezen te worden als gemeentelijk monument.
